Na ścianach zawieszono oprawione w ramy szkice i projekty wykonane przez artystkę, na przestrzeni ostatnich 2 dekad, dla teatrów krajowych i zagranicznych, także teatru telewizji, zarówno do przedstawień operowych, musicali, jak i przedstawień dla dzieci.
Dodatkową atrakcją był duży wieszak wypełniony kostiumami teatralnymi, które goście Dni Otwartych mogli ubierać. Cieszył się wielkim powodzeniem, a goście niczym bajkowa małpa w kąpieli eksperymentowali z nakryciami głowy, sukniami księżniczek, surdutami i nawet strojem zająca, wszystkie metamorfozy uwieczniając na pamiątkowych zdjęciach.
Teatr Polski w Bielsku-Białej weselnego, 2002 r. Opera Śląska w Bytomiu
"STUDENT ŻEBRAK" kostium gościa weselnego,
2002 r., Opera Śląska w Bytomiu
"ZEMSTA" Teatr Polski w Bielsku Białej, 2009 r.
"ZEMSTA" Teatr Polski w Bielsku Białej, 2009 r.
"Don Giovani", Teatro Grande, Brescia, Włochy 2006 r.
2003 r.
"Orfeusz w Piekle" Teatr Muzyczny w Gliwicach
"Ryszard III" Teatr Telewizji Kraków 1991 r.
To nie przypadek, że wybrano właśnie kostiumy Barbary Ptak, z pochodzenia chorzowianki, związanej zawodowo z Teatrem Rozrywki. Artystka jest autorką projektów do ponad 70 filmów i 130 spektakli, w tym 7 dla Teatru Rozrywki. Aktualnie możemy je zobaczyć w "Skrzypku na dachu" - prawdziwy fenomen, od 18 lat nie schodzi z afisza oraz w "Jeckyll & Hyde". Nie mniej widziane na scenie podczas spektakli nie robią takiego wrażenia jak w etiudach baletowych Jakuba Lewandowskiego stworzonych specjalnie na tą okazję. Mam nadzieję, że będzie można jeszcze kiedyś zobaczyć to widowisko, bo było to coś tak wspaniałego, że chciałoby się to częściej oglądać.
Zresztą ten rodzaj magii jest specjalnością tego teatru - wciąż wspominam wystawione na uroczystości wręczenia Złotych Masek przedstawienie "Zobacz Alicjo", którego fragmenty można tu zobaczyć. Skojarzenie to jest jak najbardziej na miejscu -te dwa przedstawienia łączy osoba Jakuba Lewandowskiego, który w spektaklu "Zobacz Alicjo" Katarzyny Aleksander-Kmieć brawurowo wcielił się rolę Damy Pik - w czarnej sukni z niezwykle długim terenem, który w tańcu żył własnym życiem.
Jakub Lewandowski, to tancerz zawodowy (weryfikacja ZASP), absolwent Studium Animatorów Kultury w Kaliszu (taniec współczesny), Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu (wychowanie wczesnoszkolne i sztuki na Wydziale Pedagogicznym), stypendysta Centrum Choreograficznego Mathillde Monier w Montpellier (Francja), gdzie uczestniczył w sześciu projektach, odbywając jednocześnie staż. Debiutował w Teatrze Tańca Współczesnego ALTER w Kaliszu jako tancerz w spektaklu „Między czasem a czasem” (1997). Występował w spektaklach Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu („Romeo i Julia” oraz „Królowa śniegu”). Przez trzy lata pracował jako jeden z choreografów w programie TVN „Droga do gwiazd”, w którym też występował. Przygotowywał tam układy choreograficzne dla takich solistów, jak Maryla Rodowicz, Edyta Górniak, Natalia Kukulska, Beata Kozidrak, Ewa Bem, Zbigniew Wodecki, a podczas występów Ryszarda Rynkowskiego śpiewał dodatkowo w jego chórku.
Był solistą w zespole baletowym Teatru Rozrywki. Jego pierwszą premierą na chorzowskiej scenie był „KRZYK według Jacka Kaczmarskiego” (2004). Brał udział jako tancerz we wszystkich spektaklach muzycznych Teatru Rozrywki. W styczniu 2006 roku odbyła się premiera kameralnego spektaklu tanecznego według pomysłu (i z udziałem) Jakuba Lewandowskiego pt. „Zabawka”. W latach 2005-2009 był jednym z twórców układów choreograficznych do Koncertów Sylwestrowych w Teatrze Rozrywki. Zajął się również ruchem scenicznym w przedstawieniu Freda Apke pt. „Adonis ma gościa”. Wystąpił w przedstawieniu autorskim Katarzyny Aleksander-Kmieć pt. "Na krawędzi", zrealizowanym specjalnie na Międzynarodowy Festiwal Działań Teatralnych i Plastycznych „Zdarzenia” – Tczew – Europa. Jako tancerz został zaproszony do spektaklu „Muzeum histeryczne Mme Eurozy: P. Schmidtke w reżyserii Ingmara Villqista, którego premiera odbyła się w Operze Śląskiej w Bytomiu (2005). Najciekawszym dokonaniem tancerza na chorzowskiej scenie jest rola Angela w musicalu Jonathana Larsona „Rent”, za który młody artysta otrzymał nominację do Nagrody Artystycznej ZŁOTA MASKA 2007 w kategorii „rola wokalno-aktorska”. Angel był równocześnie debiutem aktorskim dla tancerza – Jakuba Lewandowskiego. W kolejnym spektaklu tanecznym Katarzyny Aleksander-Kmieć pt. "Zobacz Alicjo" wcielił się w rolę Damy Pik – jedną z dwóch głównych w tym przedstawieniu postaci. Następnym poważnym zadaniem aktorskim stał się Gregory Gardner w musicalu wszech czasów – „Chorus Line” M. Hamlischa, wystawionym przez wrocławski Teatr Capitol (2008). W przedstawieniu tym zetknął się z „legendą Broadwayu”, choreografką Mitzi Hamilton, która brała udział w legendarnym wystawieniu tego musicalu, zaś w Polsce wyreżyserowała wrocławską prapremierę. Jako tancerz współpracował ze znakomitymi polskimi choreografami, takimi jak: Henryk Konwiński, Jarosław Staniek, Zofia Rudnicka, Katarzyna Aleksander-Kmieć, Piotr Jagielski, Witold Jurewicz i Janusz Skubaczkowski.
Jakub Lewandowski współpracuje również z Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu jako tancerz w spektaklu „Ferdydurke, czyli czas nieuniknionego mordu” wg Witolda Gombrowicza w reżyserii Wojciecha Kościelniaka (2008). Wziął także udział w zdjęciach do filmu fabularnego w reżyserii Adama Sikory i Ingmara Villqista, pod roboczym tytułem „Ewa” – w tym przedsięwzięciu otrzymał zadanie aktorskie. Premiera filmu planowana jest na maj 2010 r. Jest autorem choreografii do dwóch teledysków – Anny Treter oraz Pauliny Bisztygi. Od kilku miesięcy Jakub Lewandowski prowadzi autorski dział „Teatralne kulinaria” w nowym czasopiśmie śląskim pn. „Style”.
W grudniu 2010 r. Marszałek Województwa Śląskiego uhonorował Jakuba Lewandowskiego Nagrodą Artystyczną dla Młodych Twórców.
Za choreografię do spektaklu „Hotel Nowy Świat" Justyny Tomskiej w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej otrzymał ZŁOTĄ MASKĘ 2011.
Fragmenty przedstawienia "Zobacz Alicjo"
Jakub Lewandowski, to tancerz zawodowy (weryfikacja ZASP), absolwent Studium Animatorów Kultury w Kaliszu (taniec współczesny), Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu (wychowanie wczesnoszkolne i sztuki na Wydziale Pedagogicznym), stypendysta Centrum Choreograficznego Mathillde Monier w Montpellier (Francja), gdzie uczestniczył w sześciu projektach, odbywając jednocześnie staż. Debiutował w Teatrze Tańca Współczesnego ALTER w Kaliszu jako tancerz w spektaklu „Między czasem a czasem” (1997). Występował w spektaklach Teatru im. W. Bogusławskiego w Kaliszu („Romeo i Julia” oraz „Królowa śniegu”). Przez trzy lata pracował jako jeden z choreografów w programie TVN „Droga do gwiazd”, w którym też występował. Przygotowywał tam układy choreograficzne dla takich solistów, jak Maryla Rodowicz, Edyta Górniak, Natalia Kukulska, Beata Kozidrak, Ewa Bem, Zbigniew Wodecki, a podczas występów Ryszarda Rynkowskiego śpiewał dodatkowo w jego chórku.
Był solistą w zespole baletowym Teatru Rozrywki. Jego pierwszą premierą na chorzowskiej scenie był „KRZYK według Jacka Kaczmarskiego” (2004). Brał udział jako tancerz we wszystkich spektaklach muzycznych Teatru Rozrywki. W styczniu 2006 roku odbyła się premiera kameralnego spektaklu tanecznego według pomysłu (i z udziałem) Jakuba Lewandowskiego pt. „Zabawka”. W latach 2005-2009 był jednym z twórców układów choreograficznych do Koncertów Sylwestrowych w Teatrze Rozrywki. Zajął się również ruchem scenicznym w przedstawieniu Freda Apke pt. „Adonis ma gościa”. Wystąpił w przedstawieniu autorskim Katarzyny Aleksander-Kmieć pt. "Na krawędzi", zrealizowanym specjalnie na Międzynarodowy Festiwal Działań Teatralnych i Plastycznych „Zdarzenia” – Tczew – Europa. Jako tancerz został zaproszony do spektaklu „Muzeum histeryczne Mme Eurozy: P. Schmidtke w reżyserii Ingmara Villqista, którego premiera odbyła się w Operze Śląskiej w Bytomiu (2005). Najciekawszym dokonaniem tancerza na chorzowskiej scenie jest rola Angela w musicalu Jonathana Larsona „Rent”, za który młody artysta otrzymał nominację do Nagrody Artystycznej ZŁOTA MASKA 2007 w kategorii „rola wokalno-aktorska”. Angel był równocześnie debiutem aktorskim dla tancerza – Jakuba Lewandowskiego. W kolejnym spektaklu tanecznym Katarzyny Aleksander-Kmieć pt. "Zobacz Alicjo" wcielił się w rolę Damy Pik – jedną z dwóch głównych w tym przedstawieniu postaci. Następnym poważnym zadaniem aktorskim stał się Gregory Gardner w musicalu wszech czasów – „Chorus Line” M. Hamlischa, wystawionym przez wrocławski Teatr Capitol (2008). W przedstawieniu tym zetknął się z „legendą Broadwayu”, choreografką Mitzi Hamilton, która brała udział w legendarnym wystawieniu tego musicalu, zaś w Polsce wyreżyserowała wrocławską prapremierę. Jako tancerz współpracował ze znakomitymi polskimi choreografami, takimi jak: Henryk Konwiński, Jarosław Staniek, Zofia Rudnicka, Katarzyna Aleksander-Kmieć, Piotr Jagielski, Witold Jurewicz i Janusz Skubaczkowski.
Jakub Lewandowski współpracuje również z Teatrem im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu jako tancerz w spektaklu „Ferdydurke, czyli czas nieuniknionego mordu” wg Witolda Gombrowicza w reżyserii Wojciecha Kościelniaka (2008). Wziął także udział w zdjęciach do filmu fabularnego w reżyserii Adama Sikory i Ingmara Villqista, pod roboczym tytułem „Ewa” – w tym przedsięwzięciu otrzymał zadanie aktorskie. Premiera filmu planowana jest na maj 2010 r. Jest autorem choreografii do dwóch teledysków – Anny Treter oraz Pauliny Bisztygi. Od kilku miesięcy Jakub Lewandowski prowadzi autorski dział „Teatralne kulinaria” w nowym czasopiśmie śląskim pn. „Style”.
W grudniu 2010 r. Marszałek Województwa Śląskiego uhonorował Jakuba Lewandowskiego Nagrodą Artystyczną dla Młodych Twórców.
Za choreografię do spektaklu „Hotel Nowy Świat" Justyny Tomskiej w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej otrzymał ZŁOTĄ MASKĘ 2011.
http://www.youtube.com/watch?v=uNPuuTRkrhA
Kolejną niespodzianką jest fakt, że to nie modele i modelki dokonają prezentacji kostiumów teatralnych a zawodowi aktorzy, członkowie zespołu baletowego Teatru Rozrywki z Chorzowa i Teatru Muzycznego z Gliwic. I nie był to zwykły pokaz mody, gdzie zaprezentowano modną w danym sezonie kolorystykę i linie, spektakle z których pochodzą kostiumy utrzymują się na afiszu przez dwie dekady, ich forma nie uznaje chwilowych tendencji, które przemijają szybciej niż nastają. Pokazane kostiumy „uruchamiają” tancerze, nadając im zupełnie nowy kształt i znaczenie. Gości przybyłych na wieczorny spektakl, po przestąpieniu progu Teatru powitał zaskakujący widok – w foyer w tłumie widzów przechadzały się postacie ubrane w kostiumy autorstwa Barbary Ptak, odgrywające krótkie sceny i ogniskujące na sobie uwagę nowo przybyłych.
Goście Drzwi Otwartych rano uczestniczyli w próbie wieczornego „POKAZU MODY” i zwiedzili wystawę projektów i kostiumów artystki oraz byli świadkami powstania sukni od projektu, poprzez wybór materiałów, krojenie, szycie i wykańczanie gotowego stroju.
W pracowni perukarskiej, w lewym narożniku pierwszej fotografii widzimy zamocowane do stołu tzw. Tresbanki- zwane inaczej plateniakami to profesjonalny przyrząd perukarski do wiązania tres.
Wykonane ze specjalnie suszonego drewna co sprawia, że wioliny nie wypadają i bardzo dobrze naciągają nici. W skład kompletu wchodzą również specjalne uchwyty które można przykręcić do stołu. Podstawowym narzędziem pracy jest niezwykle ostre i precyzyjne szydełko, którym na specjalnej siatce mocuje się 2,3 włosy naraz. Oprócz peruk i tresek wytwarza się tu także baki, wąsy.
Zaskoczeniem dla zwiedzających jest fakt, że najcenniejsze są naturalne szpakowate i siwe włosy - w życiu codziennym tak niemile widziane i skrupulatnie farbowane - cenne dla perukarzy, bo nie sposób uzyskać ten odcień farbując czy odbarwiając włosy naturalne - będące najlepszym materiałem na peruki, że względu na swą podatność na koloryzację i kręcenie.
A o tym, że peruka w teatrze nie zawsze oznacza burzę loków, mogliśmy się przekonać oglądając z bliska "perukę" czy bardziej "nakrycie głowy" /łysina z tzw. "zaczeską", + krzaczaste brwi/, w którym Prezydenta Barcelony w "Przygodach fryzjera damskiego" zagrała Elżbieta Okupska.
W pracowni perukarskiej, w lewym narożniku pierwszej fotografii widzimy zamocowane do stołu tzw. Tresbanki- zwane inaczej plateniakami to profesjonalny przyrząd perukarski do wiązania tres.
Wykonane ze specjalnie suszonego drewna co sprawia, że wioliny nie wypadają i bardzo dobrze naciągają nici. W skład kompletu wchodzą również specjalne uchwyty które można przykręcić do stołu. Podstawowym narzędziem pracy jest niezwykle ostre i precyzyjne szydełko, którym na specjalnej siatce mocuje się 2,3 włosy naraz. Oprócz peruk i tresek wytwarza się tu także baki, wąsy.
Zaskoczeniem dla zwiedzających jest fakt, że najcenniejsze są naturalne szpakowate i siwe włosy - w życiu codziennym tak niemile widziane i skrupulatnie farbowane - cenne dla perukarzy, bo nie sposób uzyskać ten odcień farbując czy odbarwiając włosy naturalne - będące najlepszym materiałem na peruki, że względu na swą podatność na koloryzację i kręcenie.
A o tym, że peruka w teatrze nie zawsze oznacza burzę loków, mogliśmy się przekonać oglądając z bliska "perukę" czy bardziej "nakrycie głowy" /łysina z tzw. "zaczeską", + krzaczaste brwi/, w którym Prezydenta Barcelony w "Przygodach fryzjera damskiego" zagrała Elżbieta Okupska.
W pracowni kapeluszniczej trwają prace nad uzupełnieniem kostiumów do wieczornego pokazu - brakuje jednego nakrycia głowy, powstaje na naszych oczach - wieczorem zobaczymy je na scenie.
To srebrny toczek ze złotymi gałązkami sterczącymi na boki. W pokazie wystąpią razem 3 tancerki - a w magazynie były tylko 2 nakrycia głowy - czasu jest nie wiele, ale do wieczora wszystko będzie gotowe - nie rozpoznamy, który z kapeluszy został dorobiony, a który pochodził z oryginalnych kostiumów "Orfeusza w Piekle" wystawianego przez Teatr Muzyczny w Gliwicach.
W pracowni szyjącej stroje męskie, widzimy elementy kostiumów z przedstawienia "Producenci", trwają też prace nad kostiumami do najnowszej produkcji "Przebudzenie wiosny". Jest 3 kwietnia a planowana premiera nastąpi 29 - w tej chwili w pracowni znajduje się jeden projekt, ale nikt nie martwi się krótkim terminem, to teatralna codzienność. Na półkach piętrzą się zwoje materiału, miejsca jest niewiele - aż trudno uwierzyć ,że na tak małej przestrzeni można zdziałać tak wiele.
W pracowni strojów damskich, powstają nie tylko krynoliny dla księżniczek - także kostiumy lisów i papug. Tu szyje się banany - robiąc wykroje ze skórek prawdziwych bananów, bo to wcale nie jest takie proste, jak mogłoby się wydawać. A bananowe spódniczki weszły do kanonu teatralnych kostiumów od czasu słynnej spódniczki Josephine Baker. Droga od pomysłu projektanta do kostiumu jaki nosi aktor jest długa.
Do pracowni trafia projekt - barwy rysunek, trzeba przemyśleć, jak zamienić go w trójwymiarową formę i zadbać o wygodę grającego w nim aktora - np. aby cekiny jakimi wyszywa się obcisłe spodenki i koszulki nie kaleczyły tancerzy, którzy spędzą w nich wiele godzin w ruchu na scenie. Czasem poprawek dokonuje się w trakcie prób. Zdarza się też ,że rzecz , która wyglądała wspaniale na projekcie i działała bez zarzutu w pracowni - zawodzi na scenie i jak słynny tu "płaszcz ledowy" /świecił, niestety tylko w pracowni, na próbie zawiódł/ nie bierze udziału w spektaklu.
Muszę przyznać ,że właśnie tu zgubiłam tu swoją grupę zajęta fotografowaniem i ciekawą rozmową z pracownikami, podczas gdy reszta wycieczki udała się na mała scenę, by tam zakończyć swoją wędrówkę po zapleczu teatru. Nie da się ukryć, że ta pracownia jest mi najbliższa - przypomina mi czasy szkoły i warsztaty. Tuż przed dyplomem wykonywaliśmy kostiumy żab, białych i brązowych misiów i klaunów...
To była wielka przygoda i dzięki temu rozumiem lepiej wyzwania, jakie stają przed tymi pracowniami.
Wieczorem odbył się „POKAZ MODY”, kostiumy teatralne i filmowe zaprezentowali aktorzy Teatru Rozrywki w choreografii Jakuba Lewandowskiego. Spotkanie z artystką prowadzili Ewa Niewiadomska i Krzysztof Korwin Piotrowski, twórcy scenariusza filmu dokumentalnego pt. „Kandydatka do Oskara - Barbara Ptak”. Sam pokaz został zarejestrowany kamerami TVP i zostanie wykorzystany we wspomnianym wyżej filmie, reżyserowanym przez K.K. Piotrowskiego i produkowanym przez TVP Katowice dla TVP2.
Barbara Ptak zawsze rozpoczyna pracę nad kostiumami od rozmowy z reżyserem, w którego wizję wpisuje projekty kostiumów i dekoracji. Nie wyłamując się z konwencji przedstawienia, zawsze stara się jednak zachować własny, oryginalny styl.
Andrzej Wajda mówi o niej, że jest najodważniejsza ze wszystkich scenografów, którzy pracowali dla kina a „Nadwyraziste kostiumy, jakie przygotowała dla „Ziemi obiecanej”, sprawiły, że aktorzy od razu wiedzieli, jak maja grać. Jej przesadne stroje sprawiły, że nabierali śmiałości interpretacji.
Tego wieczora stroje te ożyły, byliśmy świadkami surrealistycznego snu, w którym postacie były prowadzone przez swoje ubrania.
"Orfeusz w piekle"
"Jeckyll&Hyde"
Podziwiam pracę Pani Barbary Ptak. Dziękuję za cudowności i prawdziwy artyzm. Film "Noce i dnie", mój ukochany, nie byłby tak wspaniały, gdyby nie kostiumy Barbary Niechcic i innych postaci. Jeszcze raz serdecznie dziękuję, że mogłam pieścić oczy tak wspaniałymi widokami.
OdpowiedzUsuń